- ambio
- amb-ĭo, īvi, and ii, ītum, 4, v.n. and a. (although from the root eo, it is regularly conjugated throughout; hence part. perf. ambītus; but ambitio and 2. ambĭtus follow the quantity of the simple verb, eo, ĭtum; in the imperf. ambiebat;I.
also ambibat,
Ov. M. 5, 361; cf. Prisc. p. 910 P.; Zumpt, Gram. § 215).Lit.: aliquid, to go round or about a thing (syn. circumeo):II.ut terram lunae cursus proxime ambiret,
Cic. Tim. 9:ambibat Siculae cautus fundamina terrae,
Ov. M. 5, 361:jubet urbem ambiri,
Luc. 1, 592.—Transf.A.To surround, encircle, encompass (syn.:B.circumdo, cingo): insula, quam amnis Euphrates ambiebat,
Vell. 2, 101:ambitae litora terrae,
Ov. M. 1, 37:Thracam nec purior ambiat Hebrus,
Hor. Ep. 1, 16, 13; Verg. A. 6, 550 (cf. Sen. Ben. 4, 5: flumina campos cingentia;v. ambitus, I.): funiculus ambiebat gyrum ejus,
Vulg. 2 Par. 4, 2:muros praealtum mare ambiebat,
Curt. 4, 2; so Tac. A. 1, 68; 15, 43; Suet. Aug. 95:(clipei) oras ambiit auro,
Verg. A. 10, 243:ambiente (gemmam) circulo coloris aurei,
Plin. 37, 10, 60, § 166:Judam suo ambiebat exercitu,
Vulg. 2 Par. 13, 13.—T. t. to designate the manner in which candidates for office sought to procure votes (v. ambitio), to go round after, to solicit, canvass for votes (syn. peto):C.virtute ambire oportet, non fautoribus,
Plaut. Am. prol. 18:quod si comitia placet in senatu habere, petamus, ambiamus,
Cic. Phil. 11, 8:ambiuntur, rogantur,
id. Rep. 1, 31; id. Planc. 4:singulos ex senatu ambiundo nitebantur, ne etc.,
Sall. J. 13, 8.—With acc. of the office:magistratum sibi,
Plaut. Am. prol. 74.—In gen., to solicit one for something, for his favor, friendship, etc., to strive for, seek to gain (syn.:peto, sector): qui ambīssent palmam histrionibus,
Plaut. Am. prol. 69: nisi senis amicos oras, ambis, * Ter. And. 2, 2, 36:reginam ambire affatu,
Verg. A. 4, 284:conubiis ambire Latinum,
id. ib. 7, 333:te pauper ambit sollicitā prece Ruris colonus,
Hor. C. 1, 35, 5:ambiebat Jason summum sacerdotium,
Vulg. 2 Macc. 4, 7.—With ut or ne:ambienti, ut legibus solveretur,
Suet. Caes. 18:ambirent multi, ne filias in sortem darent,
id. Aug. 31.—With inf.:donec ultro ambiretur consulatum accipere,
Tac. A. 2, 43:pauci, qui ob nobilitatem plurimis nuptiis ambiuntur,
Tac. G. 18.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.